Σπίτι

Η Εύα είχε τέλεια σιλουέτα. Δεν της έφερε όμως την ευτυχία. Έπρεπε να πάρει 10 κιλά για το μωρό

337views

Πολλές γυναίκες πιστεύουν ότι αν είναι αδύνατες, θα είναι επίσης πιο ευτυχισμένες και πιο ικανοποιημένες. Ο δρόμος για ένα υγιές και χαρούμενο μυαλό είναι συνήθως μακρύς, αλλά αξίζει να τον ακολουθήσετε, αργά και με εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Η δεύτερη ιστορία.

Ακόμη και ως παιδί ήμουν ένα παχουλό παιδί. Προσπάθησα να κρατήσω το βάρος μου υπό έλεγχο από τότε που ήμουν έφηβος. Η άσκηση ήταν διασκεδαστική για μένα και με ενδιέφερε επίσης οτιδήποτε σχετίζεται με έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Είχα μια τέλεια σιλουέτα και κατάφερα να τη διατηρήσω σε όλο το κολέγιο, αν και, όπως οι περισσότεροι φοιτητές, έτρωγα κυρίως φθηνά και γρήγορα.

Η αλλαγή ήρθε με την πρώτη δουλειά

Μετά το σχολείο άρχισα να δουλεύω ως τραπεζίτης και πέρα ​​από τις χαρές της καθημερινότητας, είχα και νέες υποχρεώσεις, αλλά και υπερωρίες, μερικές φορές μέχρι το βράδυ, και πρόσθετο άγχος. Λίγα έχουν απομείνει από τον πολύ δραστήριο τρόπο ζωής μου. Η καθιστική δουλειά και το να βάζω τον αθλητισμό με έφερε σε μια κατάσταση που δεν ήθελα ποτέ να είμαι. Οι πρώτες πτυχές εμφανίστηκαν στο σώμα μου και γενικά ο μεταβολισμός μου επιβραδύνθηκε πολύ. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα πλέον να αντέξω σχεδόν τίποτα σε φαγητό. Πιθανότατα πήρα κιλά ακόμα και αφού ήπια νερό. Μέσα σε ένα χρόνο, το νούμερο μου στα έτοιμα ρούχα αυξήθηκε κατά δύο μεγέθη – πήρα δέκα κιλά. Το περίεργο είναι ότι η παθητική ζωή άρχισε να μου ταιριάζει.

Δεν θέλω να ζήσω έτσι

Αλλά μετά από λίγο κατάλαβα ότι δεν ένιωθα καλά. Ήθελα την αυθεντική μου φιγούρα, αυτή που είχα συνηθίσει, και ήμουν πρόθυμη να κάνω τα πάντα γι’ αυτήν. Άρχισα να είμαι υπερβολικά προσεκτική με το φαγητό μου και σχεδίασα τις προπονήσεις μου. Υπολόγισα το μενού μέχρι το τελευταίο γραμμάριο και δημιούργησα ένα πρόγραμμα προπόνησης μέσα σε λίγα λεπτά. Εκτίμησα το φαγητό και το έπαιρνα μαζί μου παντού. Φοβόμουν να παραγγείλω οτιδήποτε σε ένα εστιατόριο γιατί, για παράδειγμα, δεν ήξερα την ποσότητα του ωμού ρυζιού πριν φτάσει στο πιάτο μου. Και αυτό ήταν καταστροφή για μένα. Επιπλέον, δεν έβαλα τίποτα στο στόμα μου που δεν το θεωρούσα υγιές. Αφιέρωσα όλο μου τον χρόνο, τη δύναμη και την ενέργειά μου στην άσκηση και την προετοιμασία του φαγητού. Αυτή η προσπάθεια με απέκοψε εντελώς από την κοινωνική ζωή, οπότε παρόλο που είχα την αρχική μου τέλεια σιλουέτα πίσω, δεν ήμουν ευχαριστημένος.

Επιπλέον, προκάλεσα στον εαυτό μου προβλήματα υγείας. Μάταια προσπαθούμε με τον σύντροφό μου για μωρό εδώ και καιρό. Με την υπερβολική άσκηση προκάλεσα αμηνόρροια (πλήρης απουσία εμμήνου ρύσεως για μεγάλο χρονικό διάστημα). Ανακάλυψα ότι οι αιτίες της απώλειας της εμμήνου ρύσεως μπορεί να είναι τόσο ψυχολογική όσο και σωματική. Προφανώς και τα δύο ήταν αληθινά στην περίπτωσή μου.

Άλλη μια αλλαγή αυτή τη φορά προς το καλύτερο

Ο γυναικολόγος μου επιβεβαίωσε την αμηνόρροια μου και μου είπε την αλήθεια που υποπτευόμουν εδώ και πολύ καιρό, αλλά την είχα παραβλέψει: «Αν θέλεις να κάνεις μωρό, θα χρειαστεί να κερδίσεις τουλάχιστον δέκα τοις εκατό και να μειώσεις την άσκηση στο ελάχιστο». συνειδητοποίησα ότι το να έχω οικογένεια είναι πιο σημαντικό για μένα από το να έχω ένα τέλειο σώμα. Δεν ήταν εύκολο για μένα να αλλάξω τη σκέψη ή τη συμπεριφορά μου, αλλά σταδιακά κατάφερα να το κάνω με την υποστήριξη της οικογένειας και του συζύγου μου. Η ανταμοιβή μου είναι δύο όμορφα υγιή παιδιά.

Ο νέος ρόλος της μητέρας

Με τα παιδιά δεν άλλαξε μόνο το καθεστώς μου, αλλά κυρίως οι προτεραιότητές μου. Ξαφνικά δεν πρόλαβα να καταλάβω πόσα γραμμάρια ζυγίζει η μερίδα μου με ρύζι για μεσημεριανό. Σε έξι χρόνια άδεια μητρότητας, δεν σκέφτηκα καν να μετρήσω θερμίδες και να ασκηθώ. Άλλαξα τις ώρες στο γυμναστήριο σε τρέξιμο πίσω από το μικρό παιδί ή πίσω από το bouncer και αργότερα επίσης πίσω από το ποδήλατο. Επίσης για κολύμπι και χαζομάρες με παιδιά στην πισίνα. Στο τέλος της άδειας μητρότητας, με ελάχιστη προσπάθεια, άγχος και φροντίδα του εαυτού μου, πέτυχα μια πολύ πιο ωραία σιλουέτα από πριν παρακολουθώντας επιμελώς τη διατροφή μου και κάνοντας υπερβολική άσκηση. Τώρα που τα παιδιά μεγάλωσαν λίγο και πάνε στο νηπιαγωγείο, επέστρεψα στην άσκηση με κέφι και χαρά. Ακολουθώ μια υγιεινή διατροφή για περισσότερο καιρό, κυρίως λόγω των παιδιών, αλλά η διαφορά είναι ότι δεν θεωρώ πλέον ότι τα κρουασάν είναι ταμπού για μένα. Μπορώ εύκολα να το πάρω αντί για μάθημα στο γυμναστήριο, αν νιώθω ότι θα με κάνει καλύτερα από την άσκηση. Τα παιδιά έχουν φέρει ευγνωμοσύνη, χαρά και ψυχική ισορροπία στη ζωή μου. Είμαι πιο ικανοποιημένος με τη σιλουέτα και τον τρόπο ζωής μου από ποτέ. Όλα πάνε μόνα τους και φυσικά και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Θα έλεγα στους αναγνώστες ότι δεν πρέπει ποτέ να γίνουμε σκλάβοι σε τίποτα, ούτε καν σε έναν «υγιεινό» τρόπο ζωής. Είναι σημαντικό να διατηρούμε μια ισορροπία σε ό,τι κάνουμε και μπαίνουμε σε αυτό. Είναι καλό να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, αλλά ταυτόχρονα χρειάζεσαι και καλοσύνη και αγάπη για τον εαυτό σου.

Τι γίνεται με τη Markéta, διατροφολόγο και συγγραφέα του άρθρου

Η Εύα δεν είναι πελάτισσά μου, αλλά πρώην συνάδελφος και πολύχρονη φίλη. Αλλά η ιστορία της είναι τόσο ενδιαφέρουσα και εμπνευσμένη που αποφασίσαμε να τη δημοσιεύσουμε. Η ιστορία της Εύας δείχνει ότι δεν συμφέρει πάντα να κάνεις τα πάντα στο μέγιστο. Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε τι πραγματικά θέλουμε από τη ζωή και ότι μια καλή σιλουέτα δεν μας εγγυάται την ευτυχία. Αν και η άσκηση και η διατροφή συνεχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή της Εύας, σίγουρα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα για εκείνη. Η Εύα είναι επίσης απόδειξη ότι αν είμαστε ευγνώμονες για όσα μας δίνει η ζωή, ίσως αυτό που ευχόμαστε να έρθει πιο εύκολα.

Leave a Response