Αν κάποιος κοντινός σας άνθρωπος πεθαίνει, για παράδειγμα από ανίατη ασθένεια, δεν είναι καλό να πείσετε τον άρρωστο ότι όλα θα πάνε καλά. Ένα ευσπλαχνικό ψέμα μπορεί μόνο να κάνει την όλη κατάσταση χειρότερη. Η εμπιστοσύνη μεταξύ του φροντιστή και του ασθενούς είναι η βάση για την αντιμετώπιση των δύσκολων στιγμών που περιμένουν και τους δύο.
Μια υπηρεσία φροντίδας στο σπίτι μπορεί επίσης να βοηθήσει στην καλή επικοινωνία.
Πηγή: Youtube
Ο θάνατος είναι ένα φυσικό μέρος της ζωής μας. Πολλοί από εμάς σίγουρα έχουμε βιώσει τον θάνατο ενός αγαπημένου μας προσώπου, αλλά δεν τολμήσαμε όλοι να τον φροντίσουμε μέχρι την τελευταία του πνοή στο περιβάλλον του σπιτιού που είχε συνηθίσει. Ταυτόχρονα, η πληροφορία ότι έως και το 80% από εμάς επιθυμεί να πεθάνει στο σπίτι είναι ήδη ευρέως γνωστή. Η πραγματικότητα είναι ότι μόνο το 20% των ανθρώπων πραγματοποιεί αυτή την επιθυμία.
Μίλησα με τη Markéta Vaněčková, επικεφαλής νοσοκόμα του Home Hospice Nearby, σχετικά με το θέμα του θανάτου στο σπίτι, τη φροντίδα των ξενώνων στο σπίτι και το γεγονός ότι ένα συμπονετικό ψέμα μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.
Μην φοβάστε να κάνετε μια επιθυμία πραγματικότητα
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους φοβόμαστε να εκπληρώσουμε την επιθυμία του ετοιμοθάνατου να μείνει στο σπίτι μέχρι την τελευταία του πνοή. Πάνω απ’ όλα φοβόμαστε ότι δεν θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στην απαιτητική φροντίδα, γιατί δεν έχουμε εμπειρία, δεν είμαστε καλοί σε αυτό. Πιστεύουμε ότι ο αγαπημένος μας θα λάβει καλύτερη φροντίδα στο νοσοκομείο στα χέρια των γιατρών και του ιατρικού προσωπικού. Ωστόσο, το περιβάλλον του νοσοκομείου μπορεί να είναι πολύ απρόσωπο και ψυχρό για τον ασθενή και επίσης χωρίς τη δυνατότητα μόνιμης οικογενειακής παρέας. Είναι η εγγύτητα της οικογένειας που είναι πολύ σημαντική για ένα άτομο του οποίου ο χρόνος σε αυτόν τον κόσμο είναι κατά κάποιο τρόπο περιορισμένος.
Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να μας βοηθήσει η κατ’ οίκον νοσηλεία, η οποία έχει μια επαγγελματική ομάδα που αποτελείται από έναν γιατρό ανακουφιστικής ιατρικής, μια νοσοκόμα, έναν κοινωνικό λειτουργό, έναν ψυχοθεραπευτή και έναν ιερέα εάν το ζητήσει ο ασθενής. Βασικά, παρέχει όλα όσα κάνει το προσωπικό του νοσοκομείου με τη διαφορά ότι ο ασθενής μένει στο κρεβάτι του περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του. Η ομάδα του ξενώνα εργάζεται με ανθρώπινη συμμετοχή σε στενή επαφή με την οικογένεια, ώστε ο ασθενής και τα αγαπημένα του πρόσωπα να βιώσουν τις δύσκολες στιγμές της αναχώρησης με αξιοπρέπεια, με την υψηλότερη δυνατή ποιότητα και κυρίως στο σπίτι.
Καλές σχέσεις και εμπιστοσύνη πάνω από όλα
«Η φροντίδα του ξενώνα στο σπίτι προϋποθέτει ότι το άτομο που απευθύνεται σε εμάς θεωρεί ένα ορισμένο σημάδι ποιότητας ζωής το να μπορεί να μείνει στο δικό του κοινωνικό περιβάλλον μέχρι τις τελευταίες του μέρες ή στο περιβάλλον αγαπημένων προσώπων που το φροντίζουν, όπως π.χ. ένας γιος ή μια κόρη. Είναι πολύ σημαντικό ο άρρωστος να έχει κάποιον που θέλει και μπορεί να τον φροντίσει και που, σε εισαγωγικά, θα πάει μαζί του. Αυτή η σχέση διευρύνεται περαιτέρω με την παρουσία επαγγελματιών που φροντίζουν, που στην περίπτωση αυτή είναι η ομάδα του ξενώνα», εξηγεί η Markéta Vaněčková, επικεφαλής νοσοκόμα του Home Hospice Nearby.
Σύμφωνα με αυτήν, είναι απαραίτητο όλοι οι εμπλεκόμενοι να έχουν τον ίδιο στόχο. Στόχος είναι η διατήρηση της μέγιστης δυνατής ποιότητας ζωής ώστε ο ασθενής να μπορεί να φύγει με αξιοπρέπεια χωρίς πόνο και με τη μέγιστη ανακούφιση από όλα τα δυσάρεστα συμπτώματα που φέρνουν μαζί του οι ανίατες ασθένειες στο τέλος της ζωής του.
Φάση συμφιλίωσης
Ένα άτομο που έχει ήδη εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες της ενεργού ιατρικής για την ανάρρωση του συνήθως εκτιμά περισσότερο όταν μπορεί να είναι ήρεμος και χωρίς πόνο στο σπίτι. Βρίσκεται στη φάση της λεγόμενης συμφιλίωσης. «Συμβαίνει μερικές φορές ένας από τους φροντιστές να μην βρίσκεται στη φάση της συμφιλίωσης. Εκείνη τη στιγμή βάζει μη ρεαλιστικούς στόχους για τον εαυτό του με την έννοια ότι θέλει πάση θυσία να αναρρώσει ο άρρωστος, ώστε να μην συνεχιστεί η ασθένειά του και να διατηρηθεί κάπως με κάποια μορφή και να συνεχιστεί η ζωή. Δυστυχώς, ειδικά στην περίπτωση των ογκολογικών παθήσεων, όταν οι δυνατότητες χημειοθεραπείας ή αιτιολογικής θεραπείας έχουν εξαντληθεί, η ενεργός ιατρική δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει. Ωστόσο, μπορεί να προσφέρει πολλά όσον αφορά την παρηγορητική φροντίδα», αντικατοπτρίζει η Markéta για τις εμπειρίες της.
Ένα ευσπλαχνικό ψέμα μπορεί να βλάψει
Η κατάσταση όπου ο ασθενής ξέρει ότι ο χρόνος του σε αυτόν τον κόσμο τελειώνει, παρά το γεγονός ότι ο φροντιστής τον πείθει επανειλημμένα ότι όλα θα πάνε καλά, απλά χρειάζεται να ξεκουραστεί, να αποκατασταθεί… είναι πολύ δύσκολη και για τα δύο μέρη. «Είναι πάντα καλύτερο να φέρουν και τα δύο μέρη μαζί το βάρος της νόσου (φροντιστής και ασθενής) παρά να το φέρει το καθένα μόνο του. Μερικές φορές συμβαίνει ότι οι φροντιστές που επιβαρύνονται με αυτό το βάρος πέφτουν σε μεγάλη θλίψη και φόβο. Αλλά και άρρωστος. Ξέρει ότι είναι βαριά, αθεράπευτα άρρωστος, ο ίδιος νιώθει ότι οι δυνάμεις του λιγοστεύουν… Κι αν δεν μπορεί να επικοινωνήσει γι’ αυτό με τους αγαπημένους του, μένει μόνος με αυτόν τον πόνο, απομονωμένος, αν και θα μπορούσαν να αντέξουν μαζί αυτό το βάρος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε την οικογένεια και να μάθουμε να επικοινωνούμε ακόμη και σε τόσο δύσκολα θέματα όπως το τέλος της ζωής και η αποχώρηση», προσθέτει η Markéta Vaněčková.
Θα μάθετε επίσης από το podcast:
- Πώς είναι η επικοινωνία μεταξύ του ασθενούς, της οικογένειας που φροντίζει και της επαγγελματικής ομάδας του ξενώνα.
- Πόσο σημαντικό είναι να έχεις δυνατές και καλές οικογενειακές σχέσεις.
- Τι είναι η παρηγορητική ιατρική και τι μπορεί να προσφέρει στον ασθενή;
- Ποιες είναι οι δυνατότητες επικοινωνίας με τα παιδιά σε δύσκολες στιγμές της αναχώρησης ενός αγαπημένου προσώπου.
- Τι ευχές έχουν οι άνθρωποι στο τέλος της ζωής και καταφέρνουν να τις εκπληρώσουν;
- Γιατί η Markéta Vaněčková πιστεύει ότι στο τέλος της ζωής δεν υπάρχει περίοδος, αλλά άνω και κάτω τελεία.
Πόροι:
Το podcast του συγγραφέα του περιοδικού Kondice
