ΠΑΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ

Δεν ήταν οι πιο γρήγοροι στο διάσημο Ράλι Ντακάρ, αλλά ήρθαν με το πιο όμορφο και ίσως το πιο πολυφωτογραφημένο αυτοκίνητο. Η έρημος της Σαουδικής Αραβίας σίγουρα δεν έχει ξαναδεί κάτι σαν το Citroën 2CV Duckar «πάπια». Η Barbora Holická, η οποία είναι το θέμα της συνέντευξης που ακολουθεί, και η Lucie Engová έτρεξαν στην αμμώδη ερημιά στον αγώνα της κατηγορίας Classic. Το Duckar τους – μια λέξη που προέρχεται από τον συνδυασμό πάπιας και Dakar – ήταν το πρώτο αυτοκίνητο του τύπου του που ολοκλήρωσε με επιτυχία τον εξαιρετικά δύσκολο αγώνα.

Το αυτοκίνητο που οδηγούσατε κατασκευάστηκε το 1979. Ποια είναι η σχέση σας με τις παλιές «πάπιες», τι σας αρέσει σε αυτά και τι εκτιμάτε σε αυτά;

Το Citroën 2CV πήρε το παρατσούκλι του «πάπια» χάρη στον τρόπο που γέρνει κατά την οδήγηση. Αυτό σίγουρα θα το θυμάστε καλά όταν θυμηθείτε το κυνηγητό από την ταινία Chetník za Saint Tropez, όπου οι άγριες καλόγριες έτρεχαν σε μια τρελή αιώρηση «πάπια».

Όταν αγόρασα την «πάπια», και δεν είχε καν τροποποιηθεί και βαφτεί για τον αγώνα, όπου κι αν πήγαινα, όταν στεκόμουν στα φανάρια και οπουδήποτε αλλού, οι άνθρωποι χαμογελούσαν στο αυτοκίνητο και σε εμάς, και συνήθως κουνούσαν ακόμη και το χέρι. Το αυτοκίνητο απλά προκαλεί συναισθήματα και όποιος το δει αμέσως έχει μια καλύτερη μέρα. Με λίγα λόγια, το «Duck» δίνει χαρά. Και αυτό είναι που μας αρέσει σε αυτήν. Είναι ένα αυτοκίνητο που έχει ψυχή.

Τι έχεις ζήσει με το «παπί» και το χρησιμοποιείς ακόμα σε κανονική λειτουργία;

Στην προετοιμασία μέσα στη χρονιά, καβάλησα με την «πάπια» όσο γινόταν. Να δουλεύουμε, τα Σαββατοκύριακα και να διοργανώνουμε εκδηλώσεις για να μεγαλώσουμε μαζί. Αυτό ήταν καλό, απέδωσε στον αγώνα που είχαμε συνηθίσει ο ένας τον άλλον. Ζήσαμε πολλά, ταξιδέψαμε όλη τη δημοκρατία.

Όταν επιστρέψει η «πάπια» -προς το παρόν διασχίζει τη θάλασσα με πλοίο από τη Σαουδική Αραβία- θα καβαλήσουμε ξανά μαζί. Η Lucka Engová και εγώ προπονήσαμε επίσης αγώνες κανονικότητας μαζί, όταν αγωνιζόμασταν και οι τρεις μας.

Πώς σας ήρθε η ιδέα να πάτε στο Ντακάρ;

Το Dakar είναι το όνειρο κάθε δρομέα. Και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σε αυτό ως μέλος της ομάδας Τσεχικών Σαμουράι, δεν δίστασα ούτε λεπτό και έστρεψα τη ζωή μου προς αυτή την κατεύθυνση. Πάλεψα για να μπορέσω να σταθώ στην αρχή αυτού του διαγωνισμού. Αφιέρωσα κάθε ελεύθερη στιγμή σε αυτό. Έπρεπε απλώς να πάω στη δουλειά γιατί ο μισθός μου υποστήριζε αυτό το όνειρο.

Την περασμένη άνοιξη γνώρισα τον Lucka, τον οποίο γνωρίζουμε από το πρωτάθλημα αυτοκινήτου της Τσεχίας, το οποίο οδηγούμε και οι δύο. Ήπιαμε καφέ, φροντίσαμε να είμαστε και οι δύο αρκετά τρελοί και ότι θα ήταν σκληρή δουλειά, αλλά κυρίως διασκέδαση και ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και για τους δυο μας.

Πώς προετοιμάστηκες;

Το καθεστώς προετοιμασίας μας ήταν αρκετά μονότονο. Σηκώνοντας πριν τις έξι το πρωί, μετά τρέξιμο ή άσκηση, από τις οκτώ στη δουλειά και αμέσως μετά το απόγευμα μετακομίσαμε στο εργαστήριο στο Jesenice με τον Tomáš Neruda, το τρίτο μέλος της μίνι ομάδας μας, για να βοηθήσουμε στις προετοιμασίες και μετά με βαλίτσες για το ταξίδι, ή τουλάχιστον να μάθουμε βασικές επισκευές για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας αν καταλήξουμε κάπου στην έρημο και το αυτοκίνητο δεν ξεκινά. Τα Σαββατοκύριακα ήταν αρκετά παρόμοια, συν ότι προλάβαινα τη δουλειά.

Τι σας έκανε να επιλέξετε τη χρωματική διακόσμηση του αυτοκινήτου, που ήταν αναμφίβολα η πιο όμορφη στο φετινό Dakar;

Το σχέδιο σχεδιάστηκε από τον καλλιτέχνη της pop-art Josef Rataj, ο οποίος ζωγραφίζει τολμηρούς, πολύχρωμους πίνακες pop-art και του άρεσε η ιδέα μας. Δεν δίστασε και αποφάσισε να μας βοηθήσει. Ετοίμασε ένα custom σχέδιο για να είναι το αυτοκίνητο το ίδιο «τρελό» όπως εμείς και η όλη ιδέα μας. Το αυτοκίνητο ήταν στολισμένο με καρδιές γιατί αυτό το όνειρο ήταν κοντά στην καρδιά μας.

Πώς ήταν ο διαγωνισμός στην κατηγορία σας;

Από την αρχή, θέλαμε να γιορτάσουμε την 75η επέτειο από την έναρξη της παραγωγής Citroën 2CV, όντας οι πρώτοι στην ιστορία που διασχίζουν τη γραμμή τερματισμού του Ράλι Ντακάρ με ένα πρωτότυπο αυτοκίνητο, που περιλαμβάνει κίνηση στους εμπρός τροχούς και κινητήρα 35 ίππων. Πριν από εμάς, κατά τη διάρκεια της ιστορίας αυτού του διαγωνισμού, το δοκίμασαν 14 πληρώματα, αλλά κανένα δεν τα κατάφερε. Είμαστε ακόμη πιο χαρούμενοι που πετύχαμε τον στόχο μας.

Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός στην κατηγορία μας. Τα τετράτροχα και φυσικά πολλά αυτοκίνητα με περισσότερη δύναμη ήταν εναντίον μας. Το έδαφος ήταν αδυσώπητο – πέτρες, βράχοι, χωράφια λάβας, μετά πάλι βαθιά άμμος, ραγισμένα κομμάτια – απλά μια σφαγή. Παλέψαμε σκληρά, προσπαθήσαμε να πάμε παντού και να διαχειριστούμε τα πάντα.

Μερικές φορές δεν λειτούργησε, οπότε ένα φορτηγό μας βοήθησε τραβώντας μας σε ένα σχοινί, για παράδειγμα πάνω από έναν μεγάλο αμμόλοφο ή πάνω από ένα άλλο μέρος όπου δεν μπορούσαμε να περάσουμε.

Ήταν πολύ δύσκολη η διαδρομή;

Ξέρω από άλλους ότι η διαδρομή του αγώνα φέτος ήταν η πιο απαιτητική από όλες μέχρι τώρα. Αλλά αυτός είναι ο σκοπός του αγώνα, για να δοκιμάσουμε εμάς, τους ανθρώπους και την αντοχή μας, και να δοκιμάσουμε την αντοχή και την προετοιμασία της μηχανής. Ευτυχώς, ο σχεδιαστής και μηχανικός μας Tomáš Neruda δεν υποτίμησε τίποτα και προετοίμασε το αυτοκίνητο τόσο τέλεια που δεν είχε κανένα πρόβλημα στην πίστα και κάθε πρωί το είχαμε απόλυτα έτοιμο για την επόμενη φάση.

Ο καιρός στην έρημο μπορεί να είναι απρόβλεπτος…

Ο καιρός ήταν καλός φέτος. Δεν έβρεχε ούτε πάγωνε, όλα ήταν εντάξει. Θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της ημέρας μεταξύ 20 και 30 °C, πέφτοντας στους έξι βαθμούς τη νύχτα. Υπήρχε λίγη ξεκούραση, αλλά η αδρεναλίνη μας κράτησε στη ζωή. Τώρα βέβαια μεγαλώνουμε και ανακαλύπτουμε τι μας πονάει που. Τη Δευτέρα μετά το Ντακάρ, επιστρέψαμε στη δουλειά κανονικά.

Ποια ήταν τα καθημερινά στάδια;

Το μήκος του καθημερινού σταδίου ήταν συνήθως γύρω στα 600 με 700 χιλιόμετρα. Από αυτά, τα 300 χιλιόμετρα ήταν διασταυρωμένα και τα 400 μετρημένα, αγωνιστικά χιλιόμετρα. Πήγε έτσι κάθε μέρα, για δύο συνεχόμενες εβδομάδες, με μόνο μία μέρα άδεια.

Η ολοκλήρωση του Dakar ήταν σίγουρα μια εξαιρετική εμπειρία. Τι θυμάστε περισσότερο από αυτό και υπάρχει κάτι που θα προτιμούσατε να ξεχάσετε;

Μια μεγάλη εμπειρία και ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Υποθέτω ότι δεν θέλουμε να ξεχάσουμε τίποτα. Όλες οι καλές και ίσως και οι λίγο χειρότερες αναμνήσεις έχουν τη θέση τους στο μυαλό μας, κατά κάποιο τρόπο μας διαμορφώνουν και μας διαμορφώνουν για το μέλλον. Άλλοτε γελάμε μαζί τους, άλλοτε ρίχνουμε ένα δάκρυ. Αυτό είναι μέρος της ουσίας, είμαστε άνθρωποι, έχουμε συναισθήματα.

Είναι όμορφο να μπορείς να ζεις την κάθε στιγμή και είναι ακόμα καλύτερο να τη θυμάσαι και να την κρατάς στην καρδιά σου. Και αυτό είναι το Ντακάρ. Τα έχουμε όλα μέσα μας και αφού ξεπεράσουμε τα πάντα και μερικές φορές φτάσαμε στο κάτω μέρος της δύναμής μας, επιστρέψαμε ως καλύτερα και πιο δυνατά όντα.

Η οργάνωση λειτούργησε χωρίς προβλήματα;

Μας φρόντισαν καλά. Τόσο από τους διοργανωτές όσο και από την ομάδα μας, Tomáš και Τσέχους Samurais. Περάσαμε υπέροχα και δουλέψαμε σαν μια μεγάλη ομάδα, σαν ελβετικό ρολόι.

Τι γίνεται με τους ντόπιους;

Οι ντόπιοι μερικές φορές μας κοιτούσαν περίεργα, άλλωστε στη Σαουδική Αραβία οι γυναίκες άρχισαν να οδηγούν μόλις πριν από μερικά χρόνια, μέχρι τότε δεν τους επιτρεπόταν. Και ξαφνικά φτάνουν δύο κορίτσια με ένα πολύχρωμο, παράξενο για αυτά αυτοκίνητο που δεν έχουν ξαναδεί. Κυρίως μας έγνεψαν, μας χαιρετούσαν και μας έβγαλαν φωτογραφίες. Και πάλι συμπεριφερθήκαμε με σεβασμό και προσπαθήσαμε να μην προσβάλουμε κανέναν.

Πώς τα κατάφερες στην άμμο, είχες εμπειρία από αυτό;

Καθόλου. Ήταν η πρώτη φορά για εμάς. Για μένα, η οδήγηση του αυτοκινήτου ως έχει, και για τον Λούκα, η πλοήγηση, η οποία είναι διαφορετική από ό,τι γνωρίζουμε από το ράλι. Συνολικά, η αλληλεπίδραση μεταξύ μας ήταν επίσης νέα για εμάς όσον αφορά την πλοήγηση και την οδήγηση εκτός δρόμου.

Αλλά δεν είχαμε τα οικονομικά για να πάμε κάπου στην Ευρώπη για να δοκιμάσουμε να οδηγήσουμε στην άμμο. Έτσι μάθαμε χιλιόμετρο προς χιλιόμετρο και ανακαλύψαμε τι είναι καλό, τι είναι κακό, πώς να κάνουμε τι και μερικές φορές πώς να σκάβουμε από την άμμο όσο το δυνατόν γρηγορότερα με ένα φτυάρι. Ωστόσο, σίγουρα έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε από αυτή την άποψη.

Ήταν το αυτοκίνητο αξιόπιστο; Δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσετε μεγαλύτερα προβλήματα στην πορεία;

Ο Tomáš Neruda προετοίμασε το μονοθέσιο με τέτοιο τρόπο που δεν χρειαζόταν να λύσει τίποτα απευθείας στην πίστα. Μόνο που η δεξαμενή τράβηξε μια φορά από μια πέτρα που δεν την παρατήρησα, έσπασε και άρχισε να ρέει. Παρόλα αυτά, φτάσαμε στον προορισμό της ημέρας και τα παιδιά άλλαξαν τη δεξαμενή για εφεδρικό.

Έφυγε και το κιβώτιο καθώς το στοκ αποδείχθηκε αδύναμο σημείο. Τα παιδιά το άλλαξαν και αυτό και μπορούσαμε να συνεχίσουμε το πρωί. Διαφορετικά, δεν είχαμε να ασχοληθούμε με τίποτα.

Θα πάτε σε άλλη παρόμοια σούπερ ενδιαφέρουσα εκδήλωση;

Τώρα ετοιμάζουμε ομιλίες για το «Duckar Madness» μας. Εάν οι αναγνώστες μας ακολουθήσουν στα κοινωνικά δίκτυα ή στον ιστότοπο www.duckar.cz, θα βρουν ημερομηνίες και τόπους εκδηλώσεων όπου θα θέλαμε να τους συναντήσουμε. Θα ψάξουμε και συνεργάτες -τρελούς σαν εμάς και «πάπια»- για να μπούμε στο επόμενο Ντακάρ ακόμα πιο δυνατός και πιο ανθεκτικός!

LUCIE ENGOVA – πλοηγός και αδερφή του Tomáš Enge, μέχρι στιγμής ο μοναδικός Τσέχος πιλότος F1

1981 – Γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου στο Λίμπερετς.

2014 – Εργάστηκε ως πλοηγός για τον πατέρα Břetislav.

2023 – Ήταν συνοδηγός του αδελφού Tomáš στο Toyota Yaris Cup.

BARBORA HOLIKÁ – γυναίκα πιλότος

1986 – Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου στην Πράγα.

2012 – Αποφάσισε να οδηγήσει ράλι.

2017 – Κέρδισε το Χρυσό Τιμόνι στην κατηγορία Βραβείο Eliška Junková.

Πηγές: Flowers 24/04