Γιατί τα σπορόφυτα μαραίνονται – όχι μόνο λόγω ασθένειας: πέντε λόγοι που δίνονται στους κηπουρούς

Πιστεύεται ότι τα φυτά μαραίνονται επειδή δεν έχουν υγρασία. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που μπορεί να έρθει στο μυαλό ενός αρχάριου.

Αλλά όταν πρόκειται για σπορόφυτα, το έδαφος κάτω από το οποίο είναι αρκετά καλά υγραμένο, γίνεται σαφές ότι κάπου έχει γίνει ένα λάθος.

Πρώτον, υπερβολικό πότισμα

Αυτό είναι το πιο ακίνδυνο πράγμα που μπορεί να συμβεί. Τα φυτά πέφτουν επειδή οι ρίζες σχεδόν ασφυκτιούν σε βρεγμένο έδαφος.

Πρώτα, τα σπορόφυτα γίνονται χλωμά, μετά εξασθενούν, μετά αρχίζουν να σαπίζουν και να πέφτουν.

Δεύτερον, σκληρό έδαφος

Εδώ μπορεί να εμφανιστεί στασιμότητα της υγρασίας, η οποία προκαλεί και πάλι δυσκολίες στην παροχή οξυγόνου στις ρίζες.

Είναι απαραίτητο να προσθέσετε περλίτη ή βερμικουλίτη, άμμο ή τύρφη, χούμο, βερμικομπόστ και άλλα πρόσθετα που κάνουν το έδαφος πιο χαλαρό.

Τρίτον, έλλειψη φωτός

Λόγω έλλειψης φωτός, τα φυτά πρώτα απλώνονται και στη συνέχεια πέφτουν τα εξασθενημένα.

Εάν ο κηπουρός δεν έκανε έγκαιρα μέτρα και δεν άναψε τον φωτισμό, τότε τα σπορόφυτα δεν μπορούν να σωθούν.

Τέταρτον, θερμοκρασία

Τη νύχτα, η θερμοκρασία του αέρα στο περβάζι μπορεί να πέσει στους 12 βαθμούς Κελσίου. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν μπορεί να παραμείνει πάνω από +18.

Αυτό δεν αρκεί για καλλιέργειες που αγαπούν τη θερμότητα – η ανάπτυξη των ριζών τους σταματά, το στέλεχος γίνεται πιο λεπτό, τα σπορόφυτα μαραίνονται και εξασθενούν.

Πέμπτο, μαύρο πόδι

Μια μυκητιακή ασθένεια που εκδηλώνεται ως βλάβη στη βάση του στελέχους. Η εμφάνισή του μπορεί να προκληθεί από το υπερβολικό πότισμα, την πυκνή φύτευση, τον κακό φωτισμό και τις αλλαγές θερμοκρασίας.

Προηγουμένως, σας είπαμε ποια σπορόφυτα δεν επιτρέπονται.