Ο θάνατος είναι πολύ μεγαλύτερος από ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα. Ακόμη και επιστήμονες ήδη ερευνούν τι συμβαίνει μετά τον θάνατο και καταλήγουν σε πρωτοποριακά ευρήματα.

Καθώς η ιατρική έχει προχωρήσει στον τομέα της αναζωογόνησης, υπάρχουν όλο και περισσότερες μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν μια παρ’ ολίγον θάνατο. Έτσι, οι αφηγήσεις τους δεν μπορούν πλέον να αγνοηθούν εντελώς και να θεωρηθούν τρελές. Πολλοί επιστήμονες έχουν αρχίσει να μελετούν αυτό το φαινόμενο και καταλήγουν σε πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα. Όπως αναφέρει η εφημερίδα, μελέτες δείχνουν ότι η συνείδησή μας είναι ανεξάρτητη από τον φυσικό μας εγκέφαλο.

Οι καρδιολόγοι μελετούν αυτό το φαινόμενο εδώ και δεκαετίες

Ο Sam Parnia, MD, είναι αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο NYU Langone Medical Center στη Νέα Υόρκη, όπου είναι επίσης διευθυντής της έρευνας καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης. Ωστόσο, διερευνά επίσης τις εμπειρίες ανθρώπων που έχουν περάσει από κλινικό θάνατο. Έχουν ήδη γίνει αρκετές επιστημονικές μελέτες για αυτό το θέμα, τα αποτελέσματα του οποίου υποδηλώνουν ότι η ανθρώπινη συνείδηση ​​μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητα από τον εγκέφαλό μας. Από τα άτομα που επιβιώνουν από καρδιακή ανακοπή, περίπου το 10% θυμάται μια στιγμή που η καρδιά ή ο εγκέφαλός τους δεν παρουσίαζαν μετρήσιμη δραστηριότητα.

Σύμφωνα με αυτή τη διαδικασία, περιλαμβάνει διαχωρισμό από το σώμα με αυξημένη, επεκτατική αίσθηση συνείδησης και επίγνωση του θανάτου. Το ταξίδι στον προορισμό (συνήθως μέσα από τούνελ με φως στο τέλος) αυτό που ακολουθεί είναι μια ουσιαστική και σκόπιμη ανασκόπηση της ζωής, συμπεριλαμβανομένης μιας κριτικής ανάλυσης όλων των πράξεων, προθέσεων και σκέψεων προς τους άλλους. Παραμονή σε ένα μέρος που εκλαμβάνεται ως «σπίτι» και τελικά επιστροφή στο σώμα και επιστροφή στη φυσική ζωή.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η συνείδησή μας δεν πεθαίνει μετά το θάνατο

Οι εμπειρίες σχεδόν θανάτου δείχνουν επίσης ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα πεθαίνουν πολύ πιο αργά από το αναμενόμενο. Μερικοί άνθρωποι περνούν δεκάδες λεπτά ή και ώρες σε αυτή την κατάσταση, όταν ο εγκέφαλός τους δεν τροφοδοτείται με οξυγόνο. Ωστόσο, πολλοί κατά την επιστροφή δεν δείχνει σημάδια ζημιάς, όπως αναμενόταν. Από αυτό η Πάρνια συμπεραίνει ότι είναι πιθανό η συνείδησή μας να μην είναι στην πραγματικότητα μέρος του εγκεφάλου μας και να μην πεθαίνει όταν πεθαίνουμε. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ασθενείς διατηρούν τις αισθήσεις τους ακόμη και μετά το θάνατο.

Ωστόσο, πολλά ερωτήματα παραμένουν ακόμη αναπάντητα. Για παράδειγμα, γιατί μερικοί άνθρωποι έχουν εμπειρίες κοντά στο θάνατο, αλλά οι περισσότεροι δεν θυμούνται τίποτα. «Λίγες μελέτες έχουν εξετάσει τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε με αντικειμενικό, επιστημονικό τρόπο, αλλά αυτή τα ευρήματα προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα προοπτική για το πώς υπάρχει η συνείδηση ​​στους ανθρώπους και μπορεί να ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω έρευνα». προσθέτει η Πάρνια. Στο SvětěKreativity μπορείτε να διαβάσετε τη μαρτυρία μιας γυναίκας που άλλαξε τη ζωή της.