Τι να κάνετε όταν βρήκατε μια μύγα στον κήπο; Μπορεί πραγματικά να σας βλάψει ή είναι αβάσιμος ο φόβος που εξαπλώνεται;
Πρόσφατα, τα μέσα ενημέρωσης έχουν πλημμυρίσει με άρθρα σχετικά με την αυξημένη εμφάνιση της κοινής άνθος και μωβ στους κήπους μας. Αυτό το χαρακτηριστικό σκαθάρι είναι επίσης γνωστό για το γεγονός ότι το υγρό που εκκρίνει όταν απειλείται περιέχει το δηλητηριώδες αλκαλοειδές κανθαριδίνη. Είναι όμως όντως δικαιολογημένος ο φόβος της ή απλώς έγινε θύμα των ταμπλόιντ;
Εκθεσιακός χώρος
Οι σλοβακικοί κήποι φιλοξενούν περίπου 35 είδη μυγών από την οικογένεια Meloidae, τα οποία είναι ως επί το πλείστον σπάνια. Αποτελούν την εξαίρεση μωβ άνθος (Meloe violaceus) α κοινό άνθος μαγιό (Meloe proscarabeus), που είναι συχνότερα σε θερμότερες περιοχές και χαρακτηρίζονται από μεγάλα, συχνά μοβ ή μπλε σώματα.
Ο κύκλος ζωής των μυγών
Οι μύγες έχουν έναν μοναδικό και περίπλοκο κύκλο ζωής. Την άνοιξη, συνήθως από τον Μάρτιο έως τον Μάιο, τα ενήλικα ζευγαρώνουν και γεννούν αυγά στο έδαφος. Τα αυγά εκκολάπτονται σε προνύμφες (τριουνγκουλίνες), οι οποίες ταξιδεύουν στις μέλισσες στις φωλιές τους, όπου παρασιτούν στα αποθέματα γύρης. Αυτός ο συναρπαστικός κύκλος είναι αναπόσπαστο μέρος του φυσικού οικοσυστήματος.
Η οικολογική σημασία των μαγιάτικων δέντρων
Η παρουσία μυγών σηματοδοτεί μια υγιή παρουσία μοναχικών μελισσών, οι οποίες είναι βασικοί επικονιαστές. Οι βασίλισσες, παρόλο που παρασιτούν αυτές τις μέλισσες, δεν απειλούν τους πληθυσμούς τους.
Δηλητηριώδη ζωύφια
Οι μύγες είναι γνωστές για το δηλητήριό τους, το οποίο χρησιμεύει ως άμυνα κατά των αρπακτικών. Η επαφή με το κιτρινωπό υγρό τους μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος, αλλά οι σοβαρές επιπλοκές στην υγεία είναι εξαιρετικά σπάνιες. Συνιστάται προσοχή κατά το χειρισμό των Mays, όπως η χρήση κουταλιού ή σπάτουλας για να τα μετακινήσετε.
Πρέπει να ανησυχούμε για αυτούς;
Οι μητέρες προστατεύονται από το νόμο. Η παρουσία τους στους κήπους θα πρέπει να εκλαμβάνεται θετικά, ως ένδειξη υγιεινού περιβάλλοντος και βιοποικιλότητας. , έτσι ώστε οι μύγες να χειρίζονται ελάχιστα και, αν χρειαζόταν, τις μετακινούσαμε μόνο προσεκτικά για να αποφύγουμε την επαφή του δέρματος με το δηλητηριώδες υγρό τους.
