Τα σμέουρα βρίσκονται σχεδόν σε όλους τους κήπους και κάθε κηπουρός ξέρει πόσο δύσκολο είναι να τα ελέγξει.
Οι θάμνοι του τείνουν να αναπτύσσονται επιθετικά, παράγοντας πολυάριθμους βλαστούς. Υπάρχουν όμως τρόποι για να περιορίσετε την επιθετική του φύση.
Γιατί τα σμέουρα αναπτύσσονται ενεργά;
Τα σμέουρα είναι ευρέως διαδεδομένα όχι μόνο λόγω της γεύσης τους. Έχει γίνει δημοφιλής επειδή έχει μια ιδιαιτερότητα για την ενεργό αναπαραγωγή. Τον πρώτο χρόνο της ζωής, ένα δενδρύλλιο από σπόρο φυτού αποκτά μόνο ριζικό σύστημα και μικρό μίσχο.
Στο δεύτερο, αναπτύσσει βλαστούς και καρποφόρα κλαδιά, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα επιπλέον βλαστούς στις ρίζες. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, αυτές οι ρίζες έχουν ήδη εκκολαφθεί από το έδαφος και βγάζουν τα μικρά τους με ρίζες.
Τον τρίτο χρόνο καρποφορούν τόσο ο μητρικός θάμνος όσο και οι θυγατρικοί βλαστοί του. Και έτσι, για χρόνια, τα σμέουρα αναπτύσσονται ενεργά κατάφυτα με νεαρούς βλαστούς, οι οποίοι δεν επηρεάζονται από το θάνατο του μητρικού θάμνου.
Μια τέτοια επιθετική συμπεριφορά της καλλιέργειας μπορεί να περιοριστεί με πολλούς απλούς τρόπους, για παράδειγμα, με τη φύτευση ανταγωνιστών για θρεπτικά συστατικά και αποθέματα υγρασίας γύρω από την περίμετρο του χωραφιού βατόμουρου.
Καταπολέμηση λαχανικών των σμέουρων
Φασόλια
Ορισμένοι κηπουροί σημειώνουν ότι οι βλαστοί βατόμουρου προσπαθούν να μείνουν όσο το δυνατόν πιο μακριά από τις φυτεύσεις φασολιών. Σε αυτή την περίπτωση, το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με τη βοήθεια του αζώτου, το οποίο απελευθερώνεται σε μεγάλες ποσότητες από το ριζικό του σύστημα.
Και τα σμέουρα, όπως γνωρίζετε, δεν τους αρέσει αυτό το στοιχείο. Τα αζωτούχα λιπάσματα αναγκάζουν τους θάμνους να αναπτυχθούν μόνο στο υπέργειο τμήμα, εκπέμποντας πολυάριθμους βλαστούς, ενώ πρακτικά σταματούν την ανάπτυξη των ριζών, άρα και της νεαρής ανάπτυξης.
Οξαλίδα
Μια εξαιρετική καλλιέργεια που μπορεί να βελτιώσει τη γεύση των πιάτων και ταυτόχρονα να βοηθήσει στην καταπολέμηση των κατάφυτων σμέουρων.
Η οξαλίδα εκκρίνει ουσίες που βοηθούν στην πρόληψη της ενεργού ανάπτυξης των θάμνων των μούρων με τη βοήθεια πολλών βλαστών. Ωστόσο, για το επιθυμητό αποτέλεσμα, πρέπει να φυτευτούν λωρίδες πλάτους τουλάχιστον 50 cm γύρω από ολόκληρο το βατόμουρο.
Μετλίτσα
Μιλάμε για ένα ετήσιο ζιζάνιο με καλά ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα, το οποίο είναι αποτρεπτικό για τα σμέουρα.
Αναπτύσσοντας ενεργά ανάμεσα στους θάμνους, τα ζιζάνια καλύπτουν το έδαφος, στερώντας τα πάντα γύρω από νερό και διατροφή. Αυτό εμποδίζει την ανάπτυξη νεαρών ριζικών βλαστών, αφήνοντας μόνο ισχυρούς μητρικούς θάμνους.
Άλλοι τρόποι για τον έλεγχο της ανάπτυξης βατόμουρου
Εάν το βατόμουρο είναι ήδη γερασμένο και έχει μεγαλώσει σε πρωτοφανή μεγέθη, τότε η φύτευση συγκρατητικών φυτών μπορεί να είναι άχρηστη. Σε μια τέτοια περίπτωση, υπάρχουν άλλοι τρόποι για να ελέγξετε τον πολιτιστικό επιτιθέμενο:
• περιορισμός της φύτευσης φραγμάτων που σκάβονται σε βάθος 20-30 cm, για παράδειγμα, σχιστόλιθων ή πλαστικών πλαισίων.
• φύτευση θάμνων σε ένα άβολο μέρος για ανάπτυξη, για παράδειγμα, που περιβάλλεται από 2 πλευρές από ένα συμπαγές χαλίκι.
• προσεκτική προσοχή στο κλάδεμα των βλαστών, που πραγματοποιείται τακτικά.
• σχηματίζοντας μια τάφρο πλάτους έως 30 cm γύρω από τη βατόμουρα, η οποία δεν θα επιτρέψει στις ρίζες να εξαπλωθούν στην υπόλοιπη περιοχή.
Όσο πιο προσεκτικός είναι ένας κηπουρός στη φύτευση και το κλάδεμα σμέουρων, τόσο λιγότερο χρόνο θα πρέπει να αφιερώσει στην καταπολέμηση νεαρών βλαστών.
